فردا، سالروز میلاد قمر بنی هاشم

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ عباس بن علی علیه السلام در سال ۲۶ هجری قمری، در مدینه، دیده به جهان گشود. وی در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش حضرت ام البنین (س) به گونه‌ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل شد.
عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیکو شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن بزرگوار آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار کرد و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.

عباس علیه السلام در کلام امام سجاد علیه السلام
بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه السلام به گونه‌ای است که امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند.
امام سجاد علیه السلام که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، درباره حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن‌ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفربن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه شهدا به آن غبطه می‌خورند».

عباس علیه السلام در کلام امام صادق علیه السلام
امام صادق علیه السلام، حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام را به عنوان کسی معرفی می‌کند که از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است.
ایشان می‌فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین علیه السلام جهاد کرد و به افتخار شهادت رسید». آن حضرت همچنین درباره اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «شهادت می‌دهم و خدا را شاهد می‌گیرم که تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و در جهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا، خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع کردی... شهادت می‌دهم که تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی».

مظهر شهادت
سلام بر ابوالفضل، فرزند امیرالمؤمنین علی علیه السلام؛ که با جانش با حسین علیه السلام مواسات ورزید، از دنیایش برای آخرت بهره برد و خود را فدای برادر کرد.
روز‌های آغازین ماه شعبان، ولادت این دو برادر را در خود دارد؛ دو برادر بزرگواری که نام شان در ذهن هر مؤمن شیفته ای، تداعی گر قلّه‌های بلند حماسه و سرافرازی است. حسین و ابوالفضل علیهماالسلام، نام‌های قدسی هستند که چشم اندازی از اخلاص، عبودیت، دلیری و ایثار را پیش دیدگان آدمی می‌گشایند و در درون او، تواضع و حیرتی وصف ناشدنی را برمی انگیزانند.

حضرت عباس و امام حسین (علیهم السلام)
حضرت عباس همان جایگاه را نسبت به امام حسین (علیه السلام) داشت که حضرت علی نسبت به پیامبر (صلی الله علیه وآله) داشت ایشان پشتوانه و تکیه گاهی برای امام حسین (ع) بود چنانچه امیر المؤمنین چنین جایگاهی را نسبت به پیامبر داشت.
عباس همان طور که علی (علیه السلام) همیان نان و خرما به دوش می‌گرفت و برای مستمندان می‌برد او نیز به اتفاق برادرش حسین (علیه السلام) بسیاری از گرسنگان مدینه را سیر می‌کرد عباس همچنان که علی که باب حوائج دربار پیامبر بود و هر کس رو به ساحت ایشان می‌کرد اول علی (علیه السلام) را می‌خواند وی نیز باب الحوائج آستان امام حسین بود و هر کس برای رفع حوائج به دربار حسین می‌شتافت عباس را می‌خواند.
عباس مانند پدر که در بستر پیغمبر خوابید و فداکاری کرد در روز عاشورا برای اطفال و آوردن آب فداکاری کرد.

علم عباس
وی تنها به عنوان یک قهرمان نامدار و دلاور مطرح نبود بلکه فضائل علمی، تقوایی او و دانش رفیع را از خردسالی از سرچمشه علوم الهی به دست آورده بود.
مقام فقهی او بسیار بالا بوده است و در نزد راویان مورد وثوق و اعتماد بوده است و از جهت پارسایی در درجه بالا قرار داشت چنانچه برخی از رجالیون درباره ایشان گفته اند: عباس از فقیهان و دین شناسان اولاد ائمه بود، عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاک بود و دیگران نیز وی را این گونه تعریف کرده اند که عباس از بزرگان و فاضلان فق‌های اهل بیت بود بلکه وی عالم استاد ندیده بود.

القاب حضرت عباس
برای ایشان ۱۶ لقب شمرده اند که هر کدام جلوه‌ای از فضائل، کرامات و عظمت وی را نشان می‌دهد و ما برخی از آن‌ها را برمی شمریم.
عباس: چون مثل شیر حمله می‌کرد دلیر بود ترس در دل دشمن می‌ریخت و فریاد‌های حماسی اش لرزه بر اندام حریفان می‌افکند.
ابوالفضل: نام پسرش فضل بود و هم این که وی پدر فضیلت و خوبی‌ها بود و فضل و نیکی زاده او و مولود سرشت پاکش بود.
ابوالقربه: (پدر مشک) به خاطر مشک آبی که بر دوش می‌گرفت و از کودکی میان بنی هاشم سقایی می‌کرد.
سقا: به خاطر این که آب آور تشنگان بخصوص در سفر کربلا بود.
قمر بنی هاشم: وی در میان بنی هاشم زیباترین و جذاب‌ترین چهره را داشت و چنین ماه درخشان در شب تار می‌درخشید.
باب الحوائج: آستان رفیعش قبله حاجات و توسل به آن حضرت بر آورند و نیاز دردمندان است.

فرزند دلیر حیدر آمد
عباس امیر لشکر آمد‌
می‌خواست نشان دهد ادب را
یک روز پی از برادر آمد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۱۵۸۴۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طلوع خواهر خورشید در افق جهان هستی / میلاد بانویی که ولی‌نعمت ایران شد

دهه پربرکت کرامت آنجا پر نور است که با میلاد بانو فاطمه معصومه (س) آغاز می‌شود و به میلاد ولی‌نعمت همه مردم ایران آقا علی بن موسی الرضا (ع) می‌رسد، خواهر و برادری که ولی نعمت مردم ایران شدند و موجب برکت این خاک.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از قم، «خوشبخت قوم و طایفه ما مردم قُمیم، جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم» این زمزمه هر صبح شهروندانی است که روزشان با سلام به گنبد مصفای کریمه اهل (ع) آغاز می‌شود. قطره اشکی دیده را نمناک و نسیم خنکی روحشان را نوازش می‌دهد. قم شهری ۷۰۰۰ ساله است که از سال ۲۰۱ هجری، رنگ و بوی آسمان به خود گرفته است و خاکش از قدم‌های نسل پاک پیامبر (ص) روایت می‌کند.

دهه پربرکت کرامت آنجا پر نور است که با میلاد بانو فاطمه معصومه (س) آغاز می‌شود و در نهایت به میلاد ولی‌نعمت همه مردم ایران آقا علی بن موسی‌الرضا (ع) می‌رسد. خواهر و برادری که ولی نعمت مردم ایران شدند و موجب برکت این خاک.

بانوی کرامت و مهربانی، خواهر، دختر و عمه ولی خداوند، فرزند پاک و معصومه امام موسی بن جعفر (ع) یکم ذی‌القعده پا بر دنیا گذاشت تا نشان دهد یک بانوی مسلمان می‌تواند قرن‌ها مایه برکت و فخر و اتکای میلیون‌ها انسان باشد و حرمش قطب آرامش دل شکستگان و آرزومندان شود.

جایگاه عزیز و ویژه بانو فاطمه معصومه (س) در جهان هستی و دنیای اسلام زمانی ویژه‌تر و عزیزتر است که از سوی ائمه اطهار (ع) و بزرگان به آن پرداخته شود.

امام صادق (ع) بیش از ۳۰ سال قبل از تولد آن بانو از تولد و منزلت ایشان خبر داده‌اند: «اِنَّ لِلَّهِ حَرَماً و هو مکة، و لِرَسولِهِ حرماً و هو المدینة، و لامیرالمؤمنین حرماً و هو الکوفة، و لَنا حرماً و هو قُمّ، وَ سَتُدفَنُ فیها اِمْرأةٌ مِن وُلدی تُسَمَّی فاطِمة، مَن زارَها وَجَبَتْ لَهُ الجنة (قال علیه السلام ذلک و لَمْ تُحْمَلُ بموسی اُمُّهُ. برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا صلی الله علیه و آله حرمی است و آن مدینه است و برای امیرالمؤمنین علیه السلام حرمی است و آن کوفه است و برای ما (اهل بیت علیهم السلام) حرمی است و آن قم است؛ به زودی زنی از اولاد من که فاطمه نامیده می‌شود، در آنجا دفن می‌شود. هر کسی او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌گردد.»

محور اصلی در این حدیث، تشویق مردم به زیارت این بانو و رسیدن به ثواب آن یعنی بهشت است. بهشت را ثواب یک عمل معرفی کردن، تنها در مورد زیارت ائمه معصوم (ع) و بعضی موارد نادر بیان شده است. یک بار زیارت حضرت معصومه (س) و آن گاه ورود به بهشت، نشان از میزان تقرّب، وجاهت و آبروی حضرت در پیشگاه خدا دارد.

امام صادق (ع) حضرت معصومه (س) را دارای مقام شفاعت می‌دانند. گستره سفره شفاعت ایشان به وسعت تاریخ تشیّع و عموم شیعیان است. حضرت امام صادق (ع) در این خصوص می‌فرمایند: «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شیعَتِیَ الْجَنَّةَ بِاَجْمَعِهِمْ، (یعنی) به شفاعت فاطمه معصومه، همه شیعیانم به بهشت می‌روند.»

آیت‌الله العظمی جوادی آملی در تبیین این بخش از زیارت حضرت فاطمۀ معصومه (س) که می‌خوانیم؛ «یا فاطمة إشفَعی لی فی الجنة فإن لَکِ عِندَ الله شأناً من الشأن»، اظهار کرد: کسی حق شفاعت دارد که در کنار عدالت الهی از مظاهر اسماً حسنای خداوند باشد. خداوند اگر با عدل خودش با ما رفتار کند بسیاری از انسان‌ها آسیب خواهند دید، اما اگر رحمت او ضمیمهٴ عدل او شود، در این صورت به این کار «شفاعت» می‌گویند.

وی در تبیین ریشه تاریخی متن زیارت حضرت معصومه (س) خاطرنشان کرد: برخلاف بعضی زیارت نامه‌هایی که توسط علما و بزرگان دینی برای معصوم زادگان و امام‌زادگان انشا شده، درباره فاطمه معصومه (س) این نکته حائز اهمیت است که زیارت نامه‌اش از ناحیه امام رضا (ع) نقل شده است.

هجرت بانو فاطمه معصومه (س) به سرزمین ایران و وارد شدن به شهر قم، نقطه عطفی در تاریخ این شهر و ایران زمین به حساب می‌آید. ایشان با توجه به جایگاه علمی ممتازی که داشتند صاحب کرامات زیادی هستند و این مقام و جایگاه، خود بهترین دلیل برای برکت بخشیدن به پرورش عالمان در این شهر است.

در میان فرزندان امام کاظم (ع) پس از امام رضا (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمی و اخلاقی والامقام‌ترین آن‌ها است. این بانو همچون حضرت زینب (س) عالم بدون معلم بوده است.

حجت‌الاسلام ناصر رفیعی در خصوص جایگاه علمی حضرت معصومه (س) گفته است: ایشان از خاندان امامت بود که مخزن اسرار دانش الهی و منبع علم و معرفت شمرده می‌شوند. حضور وی در کنار پدری همچون امام موسی بن جعفر (ع) و برادری چون امام رضا (ع) سبب شد از نظر آگاهی به مسائل دینی و معارف اسلامی، در حد بالایی از رشد علمی باشد. محدثه بودن و کرامت ایشان از دیگر ویژگی‌های بارز این بانوی با کرامت است.

به دلیل این جایگاه عظیم است که پس از رحلت این بانو، شهر قم به نگین انگشتری عالم تشیع برای تعلیم، رشد و پرورش علما و فضلا در شاخه‌های مختلف علوم دینی و فقهی و حدیث تبدیل شد. هجرت فاطمه معصومه (س) از مدینه به ایران و نهایتاً شرایطی که منجر به حضور ایشان در قم شد، قطعاً از حکمت‌های الهی است که تاریخ قم پس از حضور ایشان به خوبی بیانگر این حکمت است.

بزرگانی در این شهر پرورش یافتند که خود موجب توسعه بخشی از تشیع و علوم ائمه (ع) شدند و همین توسعه علوم شیعی زمینه نهضت انقلاب اسلامی را فراهم آورد.

از این جمله می‌توان به زکریا بن آدم، زکریا بن ادریس یا ابوجریر القمی، احمد بن اسحاق بن عبدالله بن سعد اشعری قمی، علی بن ابراهیم قمی، علی بن الحسین بن موسوی بن بابویه قمی، مرحوم شیخ ابوالقاسم قمی، محدث قمی، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آیت الله العظمی سید حسین بروجردی، سید محمدتقی خوانساری، سید صدرالدین صدر، سید احمد خوانساری، سید محمدرضا گلپایگانی، شیخ محمدعلی اراکی مرجع تقلید، میرزا هاشم آملی از شاگردان آقا ضیا الدین عراقی، سیدرضا بهاءالدینی مجتهد و عارف کامل، سیدمحمدحسین طباطبایی، علامه شهید استاد مرتضی مطهری، سید اسدالله مدنی، شهید علی قدوسی، حاج شیخ جواد تبریزی، حاج شیخ محمدفاضل لنکرانی و آیت‌الله محمد تقی بهجت فومنی یاد کرد.

روایت‌ها و احادیثی که از اهل بیت (ع) در خصوص جایگاه این شهر در دنیا و روز رستاخیز بیان شده است، و همچنین وجود حرم پربرکت فاطمه معصومه (س) وحضور تعداد زیادی از بزرگان و عالمان و اساتید علوم تشیع در این شهر موجب شد تا شهر قم در جهان اسلام و محیط بین‌الملل جایگاه ویژه‌ای پیدا کند و امروز شاهدیم که در مدارس دینی این شهر تعداد زیادی دانشجو از سراسر جهان برای تحصیل حضور دارند و تعداد کثیری از طلاب ایرانی نیز از قم با هدف توسعه تشیع راهی مناطق مختلف جهان می‌شوند. جایگاه برجسته قم که به برکت حضور فاطمه معصومه (س) رقم خورده است قطعاً می‌طلبد همه مدیران و مردم این شهر تمام تلاش خود را برای حفظ این جایگاه و توسعه و پیشرفت روز افزون آن به خدمت گیرند.

همان هدفی که سید مرتضی سقائیان نژاد شهرداری قم، به مناسبت‌های مختلف بر انجام آن تاکید دارد، چه آنجا که «خدمت به این خطه آسمانی را افتخار خود می‌داند» و چه آنجا که تاکید دارد «هدف شهرداری قم خدمت به شهر آل محمد و زائران و مجاوران این حریم مقدس است»، نشان از عزمی است که باید برای زنده نگهداشتن این راه ادامه یابد.

چرا که به گفته رهبر انقلاب «خدمت به قم فقط خدمت به یک شهر نیست؛ خدمت به کشور و آبروی کشور است؛ چرا که اینجا پایگاه انقلاب است.»

کد خبر 751549